Литературная страница

             Дождливый день

В небе грома громыхают,

Будто пушки бьют с утра.

Ярко молнии сверкают,

Словно отблески костра.

Опустились ниже тучи.

Дождь начался, слеп и кос.

Ветер облаком летучим,

Пыль колючую понес.

И от ветра жеребята

Отвернуться норовят.

Заслоняясь полой халата,

Гонят женщины телят.

Молодица, что ходила,

Поутру за кизяком,

Чтоб свекровь не забранила,

Под дождем бежит бегом.

              ****

Душно в юрте полутемной-

Наглухо закрыт  тундук.

Слышно лишь как монотонно,

В лужу каплет: тук да тук.

              Проказник

«Ты бродишь без дела, проказникам стал,

Штаны изорвал, безобразникам стал.

Теперь уже драться с дружком Борамбаем,

Не только что будни – по праздникам стал!

Все бабки да мячик – учится-то лень…

Из дома ты вдруг исчезаешь, как  тень.

А наши телята сбежали куда-то,-

Открыли  ворота, и нет их весь день.

Негодный, теперь мне чудес не сули.

Велела я - снег убери и свали.

Куда там!.. И Господа зря молила:

«Здоровья и счастья сынку ниспошли!»

Зачем утруждала я Бога мольбой?

Ума не приложу, как быть мне с тобой.

Другие ребята послушны, прилежны…

Прогнать тебя из дому, что ли метлой?»

                                                                           1926, 10 марта

           Наурыз күні

Күн шүақта маужырап,
Бүргіштеп ескі құрымын,
Айналад Ұлжан баласын:
- Қарағым,сәулем, құлыным!
Қысқы ызғарда бүрісіп,
Мүгедек болып өліп ең.
Жаңарсын деп жаз туа –
Кенептен көйлек тігіп ем.
Қалың қар еріп су болып,
Сай салалар гүрілдер.
Көк шөбі шығып желкілдеп,
Ертең дүние күлімдер.
Күлімдер дүние...ойнарсың,
Күрең тайың ат болып, -
Бәйгеге қоссаң келерсің -
Жұрттан жеке тақ болып.

Қолда ұршығы,бүкшеңдеп -
Кемпір келді шуаққа:
-Шалым қайтпай күттірді –
Кетіп еді мана суатқа.
Күн шырайы келіп – ау
Жаз боп қалған секілді.
-Айтпақшы, ене, наурызға
Астың ба көже,етінді?
-Асқан болдым бірдеме
Көк аттың салып шекесін.
Әлде өзің құрмасың?
Қылмың-қылмың етесің,
-Наурызды тойлар не күй бар.
Сойған жоқпыз соғымды.
Ұлы күнде үйдеме!
Тап дей ме саған жоғыңды?
Гу, гу...әңгіме,
Беркімбайдың үйінде.
Бидай көже буланып –
Быржия піскен күйінде.
«Құтты болсын наурызың!
Жаңа тілек, жаңа жыл
Самарқан тасы еріген –
Наурыздың тойы, -деді, - бұл...»
Шалдар кірді кеңеске,
Баяғыдан басталады.
Қынынан пышақ суырып,
Шал қолына басты алды...

                                                      22 март,1926 жыл.

   

            Астана

Көшесі ағаш жапырақты,
Көлеңкесі самал жел.
Біж-біх қайнап жүрген адам,
Көшкен бе әлде қалың ел!
Кәрі, жасы- бәрінің де
Айтатыны астана.
Ел телмірген астанасы
Осы ма, әлде басқа ма?!
Білектерін түріп алып,
Мынау жүрген жұмыскер.
- «Астанаға гүл береміз,
Әкел бізге жұмыс бер!»
Күн менен түн, жыл менен ай,
Қажытпастық жігерін.
Гүл беретін,нұр беретін
Сол екенің білемін.
Мәулім ағаш көкке өрлеп,
Көкірегін кереді.
Жалпы еңбекші кедейлерге,
Иіліп сәлем береді;
«Мен астанаң,мен ордаңмын.
Мұнда түгел тілегің,
Сенсің сүйеу, шын тірегім,
Кел көтеріп күрегің!...»
Ел ордасы, астанасы,
Шаш нұрыңды әлемге!
Білім туын қолыңа ұстап,
Тұтқа болшы бар елге...

                                                     8 июль,1925 жыл